Οδηγούμε το Microlino: Mε συνεπιβάτη το φόβο

Ο φόβος δεν είναι καλός σύμβουλος, πόσο μάλιστα καλός συνεπιβάτης. Όταν όμως βρίσκεσαι με 60 χλμ./ώρα ανάμεσα σε φορτηγά και λεωφορεία, που μοιάζουν σαν συμπληγάδες πέτρες μπροστά στο Microlino που φέρνει πιο πολύ σε scooter με καμπίνα και σε ταρακουνάνε, όπως τα 9 μποφόρ αέρα τα καΐκια, τότε ο φόβος κάθεται επιδεικτικά δίπλα σου στο άβολο ενιαίο κάθισμα και δύσκολα θα μπορέσεις να τον διώξεις. Εδώ δεν υπάρχουν ούτε αερόσακοι,  ούτε ζώνες σύνθλιψης, ούτε καν καλά φρένα. Το προσπερνάς λέγοντας ότι είναι ένα ιδιαίτερο όχημα που τραβάει τα βλέμματα, κάτι που το διαπιστώνεις γρήγορα, βλέποντας δύο νέες κοπέλες στο δίπλα αυτοκίνητο να σε κοιτάζουν. Όμως δεν είναι το είδος του βλέμματος που θα περίμενε κανείς, αλλά πιο πολύ μοιάζει με οίκτο.
 
Η πρώτη μας βόλτα με το Microlino φαντάζει ήδη διαφορετική, όπως και η ιστορία του, αφού δημιουργήθηκε μετά από μια ιδέα που είχε ο Ελβετός Wim Ouboter το 2015. Στόχος του ήταν να φέρει την επανάσταση στην αστική και όχι μόνο μετακίνηση, κατασκευάζοντας οχήματα που θα μοιάζουν με εμβληματικά μοντέλα όπως το Isetta. Οκτώ χρόνια μετά, είμαστε πίσω από το τιμόνι του Microlino.