Δημιουργήθηκε για την αγορά της Ιταλίας και Πορτογαλίας, ως απάντηση στη βαριά φορολογία για κινητήρες από 2000cc και άνω. Με το μοτέρ της M3 υποκυβισμένο στα 1990cc και απόδοση 192 ίππους, η εξαιρετικά σπάνια BMW 320is E30 ήταν ένας λύκος με μορφή προβάτου.
Η Σειρά 3 2ης γενιάς, που οι μυημένοι γνωρίζουν ως E30, είναι ένα από τα πιο λατρεμένα μοντέλα της BMW διεθνώς. Η πρώτη M3, με τα γωνιώδη spoiler και τα τετραγωνισμένα φουσκώματα στα φτερά, αποτελεί θρύλο για τους λάτρεις της αυτοκίνησης ανά την υφήλιο και όχι άδικα. Η M3 E30, είχε μία μικρότερη αδερφή, η οποία ονομαζόταν 320is, και έχει μείνει στην ιστορία ως η «ιταλική M3», ενώ παράλληλα είναι ιδιαίτερα σπάνια, αφού κατασκευάστηκε μόνο για 3 χρόνια.
Ο μύθος που λέγεται BMW M3 E30 ξεκίνησε το 1986, προκειμένου να πάρουν homologation, ή αλλιώς έγκριση, τα αγωνιστικά για το DTM. Κάτω από το ανάποδα ανοιγόμενο καπό, «φώλιαζε» ο τετρακύλινδρος ατμοσφαιρικός S14 2,3 λίτρων, ο οποίος αρχικά απέδιδε 195 ίππους (200 για τα μη καταλυτικά μοντέλα), με τη μαγική μελωδία του τετραπετάλουδου να τον συνοδεύει. Το αυτοκίνητο ήταν τόσο δημοφιλές, που ενώ το αρχικό πλάνο ήταν η κατασκευή 5.000 αντιτύπων για τις ανάγκες του homologation, μέχρι το 1991 παρήχθησαν συνολικά 17.970 M3 E30.
Δεν ήταν όλες οι χώρες ευνοημένες όμως, αφού σε πολλές περιπτώσεις τα κράτη, όπως και το δικό μας, επέβαλλαν βαρύτατες φορολογίες για αυτοκίνητα με κινητήρες μεγαλύτερους των 2.000 κυβικών. Τα «δίλιτρα» ήταν απαγορευμένοι καρποί, που τους γεύονταν λίγοι. Αυτή η πολιτική ίσχυε στην Ιταλία και την Πορτογαλία, χώρες στις οποίες η M3 των 2300 κυβικών ήταν –για μόλις 300cc- απρόσιτη.
Το 1987 η BMW αποφάσισε να δημιουργήσει ένα ειδικό μοντέλο για τους βενζινοαίματους κατοίκους αυτών των 2 χωρών, που είχαν μεν την ευχέρεια να αγοράσουν μία M3, αλλά δεν μπορούσαν (ή δεν ήθελαν) να ανταπεξέλθουν στη φορολογία.
Πίσω στο Μόναχο, ο μηχανολόγος της εταιρείας Paul Rosche, ο άνθρωπος πίσω από τον θρυλικό S14, ξεκίνησε να δημιουργεί μία υποκυβισμένη παραλλαγή του μοτέρ, προκειμένου αυτό να μην υπερβαίνει το όριο των 2 λίτρων. Η διαδρομή μειώθηκε στα 72,6mm, ενώ τοποθετήθηκε διαφορετική πολλαπλή εξαγωγής. Η τελική χωρητικότητα ήταν 1990cc, η ισχύς ήταν 192 ίπποι, αριθμός μόλις κατά 3 άλογα μικρότερος από αυτόν των καταλυτικών Μ3 και 8 από των μη καταλυτικών, ενώ η ροπή άγγιζε τα 210Nm.
Το κιβώτιο ταχυτήτων ήταν το εμβληματικό dogleg Getrag 265 «με την πρώτη κάτω» που αγαπήσαμε στην M3, όπως ίδιο ήταν και το μπλοκέ διαφορικό, που πλέον είχε κοντύτερο βήμα, με σκοπό να βελτιωθεί η επιτάχυνση του μοντέλου, που ονομάστηκε 320is.
Τα φρένα ήταν τα ίδια με αυτά των 6κύλινδρων (άρα βαρύτερων) E30, και αποτελούνταν από δίσκους 260mm τόσο εμπρός, όσο και πίσω, με το ABS να ανήκει στον standard εξοπλισμό.
