Αντοχή 23 ετών

Ο ανταγωνιστής του VW Polo, που έκανε το ντεμπούτο του το 1993, είναι ένα πραγματικό τέκνο των nineties. Χωρίς ακμές και χωρίς ουσιαστική δομή παραπέμπει περισσότερο σε ένα... αυγό. Παρ όλα αυτά, γιατί είναι το Corsa ένα ονειρικό αυτοκίνητο; Γιατί, πολύ απλά, είναι ένα αυτοκίνητο, που έχει νικήσει το χρόνο. Ακόμα κι αν δεν πιστεύετε ότι αυτό το μοντέλο, που ήταν το αποτέλεσμα βαριάς πολιτικής περικοπών, τα έχει καταφέρει τόσο καλά, εμείς σας ενημερώνουμε πως ακόμα λειτουργεί χωρίς κανένα πρόβλημα.



Κι όταν λέμε «λειτουργεί», στην πραγματικότητα... γουργουρίζει ο κινητήρας, που προέρχεται από την Isuzu και ηχητικά παραπέμπει σε μοτέρ επαγγελματικού οχήματος. Προφανώς, γι αυτόν ακριβώς το λόγο αντέχει τόσο πολύ και μια ματιά στο ιστορικό των επισκευών εκπλήσσει και, ταυτόχρονα, πείθει: Το διναμό και η μίζα έπρεπε να αντικαθιστούνται κάθε 200.000 με 250.000 χιλιόμετρα, ενώ από καιρό σε καιρό έπρεπε να γίνεται και η αλλαγή του οδοντωτού ιμάντα. Αυτά ήταν όλα!



Ο ίδιος ο κινητήρας ουδέποτε παρουσίασε κάτι. Ούτε μία τσιμούχα κυλινδροκεφαλής δεν έπρεπε να αντικατασταθεί. Μέρα με τη μέρα, ο κινητήρας των 1,7 λίτρων έπαιρνε μπροστά κανονικά, ακόμα και στις πιο χαμηλές θερμοκρασίες δεν υπήρξε κανένα πρόβλημα. «Έκαιγε» λάδια; Ήταν αδύνατο να μετρηθεί αυτή η μικρή ποσότητα. Στα 300.000 km ο Zillig άλλαξε προληπτικά το συμπλέκτη. Σαφώς πολύ νωρίς, όπως γνωρίζει σήμερα πολύ καλά, αφού ο νεότερος συμπλέκτης συνεχίζει να πιστός στο καθήκον του ήδη έπειτα για περισσότερα από 700.000 km. Μάλιστα, το έργο του έως σήμερα δεν ήταν καθόλου εύκολο, αφού ο Zillig, τέσσερις φορές πατέρας, όταν κατασκεύαζε ένα υπόστεγο για το γκαράζ του, χρειάστηκε με το μικρό Opel του να ρυμουλκήσει τρέιλερ με άμμο και οικοδομικά υλικά, βάρους έως και 2,5 τόνων! Φυσικά, όλα αυτά γίνονταν εντός του οικοπέδου του, αφού κάτι τέτοιο απαγορεύεται στους ανοικτούς δρόμους. Το σίγουρο είναι πως δεν υπήρξαν -εμφανείς, τουλάχιστον- συνέπειες.



Το υπόστεγο αποδείχθηκε απαραίτητο στον Zillig, όταν αυτός άρχισε να ασχολείται με τις συγκολλήσεις. Βλέπετε, οι τρύπες από τη σκουριά αυξάνονταν συνεχώς και χρειάζονταν αρκετή φρέσκια λαμαρίνα. Αυτό φαίνεται από τις αντίστοιχες επεμβάσεις στα καπό, στις ακμές των θυρών, αλλά και στα μαρσπιέ. Ο Zillig γνωρίζει πως αυτή η κατάσταση είναι αδύνατο να διαιωνιστεί. «Κάθε χρονιά κάθομαι μαζί με φίλους και σκεφτόμαστε τι θα έπρεπε να αγοράσω. Ωστόσο, στο τέλος καταλήγω στο Corsa», μας λέει και χαμογελάει. Ο Zillig μας περιγράφει με χαρά την ουσία της... προσκόλλησής του στο παλιό του Corsa: «Ο δρόμος για τη δουλειά μου είναι μετΆ επιστροφής 165 km. Με μέση κατανάλωση 4,5 λίτρα/100 km βάζω καύσιμα μία φορά την εβδομάδα, συνυπολογίζοντας και κάποια km για τις δικές μου βόλτες. Έτσι, για κάθε περίπου 1.000 km χρειάζομαι 45 λίτρα diesel. Τις επισκευές τις κάνω μόνος μου.» Σαφώς, λοιπόν, φθηνότερα δε γίνεται!

Το εν λόγω Corsa έχει βιώσει ακόμα και εκδρομές στην Ισπανία, στην Ιταλία και στην Αγγλία. Ο Zillig είπε πως την επόμενη χρονιά θα επιχειρήσει να φτάσει με το μπλε αυτοκίνητό του στο Βόρειο Ακρωτήρι!
Έπειτα από την παγκόσμια πρεμιέρα του νέου Corsa, επισκεφθήκαμε τις... άγιες αίθουσες της Opel. Εκεί, λοιπόν, βρίσκονται όλοι οι θεμέλιοι λίθοι της εταιρείας. Αυτοί συνδυάζονται με διάφορα πρωτότυπα από πολλές δεκαετίες. Για παράδειγμα, εκεί βρίσκεται και ένα ηλεκτροκίνητο πρωτότυπο των αρχών της δεκαετίας του 1990, το οποίο σε μεγάλες διαδρομές χρησιμοποιεί τον πίσω άξομα, που παίρνει κίνηση από έναν ηλεκτροκινητήρα αντί του συνηθισμένου κινητήρα εσωτερικής καύσης. Ο Zillig ενθουσιάζεται. Δε θα ήταν αυτό το ιδανικό μέρος για το Corsa του; «Ποτέ, πρέπει να συνεχίσει να κινείται», είπε και έβαλε ξανά τον παλιό diesel κινητήρα εμπρός.