Το Autobianchi A112 ήταν η απάντηση των Ιταλών στο Mini και ο μακρινός πρόγονος της Lancia Ypsilon, ενώ η έκδοση με τις πινελιές της Abarth, που απέδιδε έως 70 ίππους σε 700kg αμάξωμα, αγαπήθηκε από το κοινό και συνεχίζει να λατρεύεται μέχρι σήμερα. Σας παρουσιάζουμε την ιστορία του μικρού Ιταλού.
Η Autobianchi ήταν μία ιταλική εταιρεία, η οποία ιδρύθηκε το 1955 όταν η Bianchi, η παλαιότερη μέχρι στιγμής εν ζωή κατασκευάστρια εταιρεία ποδηλάτων του κόσμου, αποφάσισε να ενασχοληθεί με τα αυτοκίνητα. Για αυτό το σκοπό, συνεργάστηκε με την Fiat και την Pirelli, δημιουργώντας τη νέα μάρκα.
Η εταιρεία ασχολήθηκε κυρίως με τα μικρά αυτοκίνητα, ενώ συνολικά κατασκεύασε 7 μοντέλα. Αυτά κοστολογούνταν πιο ακριβά από τις αντίστοιχες προτάσεις της Fiat, ενώ παράλληλα ο ιταλικός κολοσσός δοκίμαζε μέσω της Autobianchi νέες καινοτομίες, τις οποίες αργότερα εισήγαγε στα δικά του οχήματα.
Το διασημότερο μοντέλο της Autobianchi είναι το A112, ένα supermini που έγραψε ιστορία στους δρόμους, μέχρι να αντικατασταθεί από το Y10, τον πρόγονο της Lancia Ypsilon. Η ιστορία του μικρού αυτοκινήτου ξεκινάει το Νοέμβριο του 1969, με την παρουσίαση του οχήματος που ήρθε να αντικαταστήσει την Autobianchi Bianchina και να ανταγωνιστεί το βρετανικό Mini, που κατασκευαζόταν και σε ιταλικό έδαφος από την εταιρεία Innocenti.
Το μοντέλο είχε μήκος 3,3m και πλάτος 1,5m, ενώ ήταν αποκλειστικά τρίθυρο. Η πόρτα για το χώρο αποσκευών που άνοιγε μαζί με το παρμπρίζ έκανε το A112 ιδιαίτερα πρακτικό, παρά το μικρό του μέγεθος. Υπεύθυνος για το σχεδιασμό ήταν ο 31χρονος Marcello Gandini, ο άνθρωπος πίσω από θρυλικές κατασκευές όπως η Lamborghini Miura. Το αυτοκίνητο, όπως και το Mini, ξεχώριζε από τα 2 μεγάλα στρογγυλά φανάρια που βρίσκονταν τοποθετημένα στην άκρη του αμαξώματος, με τα φτερά να αποτελούν προέκτασή τους. Κάτω από το καπό βρισκόταν ο 4κύλινδρος κινητήρας 903cc του Fiat 850, ο οποίος απέδιδε αρχικά 44 ίππους.
Η προσθιοκίνητη διάταξη ήταν δημιουργία του μηχανολόγου Dante Giacosa, που είχε εξελιχθεί για το Autobianchi Primula. Σε αντίθεση με την πρακτική του Ισηγόνη για το Mini, που τοποθέτησε το κιβώτιο ταχυτήτων κάτω από το μοτέρ, ο Giacosa επέλεξε να το τοποθετήσει στο πλάι του κινητήρα, όπως γίνεται με τα πισωκίνητα οχήματα που έχουν τον μοτέρ κατά το διαμήκη άξονα, προκειμένου να είναι πιο οικονομική η κατασκευή των περαιτέρω εξαρτημάτων. Εκτός αυτού, το ψυγείο βρισκόταν εμπρός, πίσω από τη γρίλια, ενώ το Mini το είχε στο πλάι. Το ίδιο μηχανικό σύνολο, σε αυτή την αρχιτεκτονική, χρησιμοποιήθηκε και στο Fiat 127 που έκανε το ντεμπούτο του 18 μήνες μετά.
Το A112 διέθετε ανεξάρτητη ανάρτηση εμπρός και πίσω, η οποία του χάριζε καλή οδηγική συμπεριφορά, ενώ πίσω από τους εμπρός τροχούς υπήρχαν δισκόφρενα.
Παρά τη μικρή ισχύ του κινητήρα, το Autobianchi είχε χαμηλό βάρος, που ήταν 670kg. Χάρη σε αυτό, το μικρό αυτοκίνητο ήταν ευκίνητο, ενώ παράλληλα είχε χαμηλή κατανάλωση καυσίμου.
Το 1971 η ισχύς αυξήθηκε στους 47 ίππους, και το Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς παρουσιάστηκε η έκδοση A112 E, από το «Elegant», η οποία διέθετε οροφή σε διαφορετικό χρώμα, ένα χαρακτηριστικό που έχει κάνει την επάνοδό του και στα σημερινά μοντέλα, ενώ ταυτόχρονα τα καθίσματα και ο εξοπλισμός ήταν αναβαθμισμένα.
Όπως αναφέραμε, το βάρος ήταν χαμηλό, και η ανάρτηση εξασφάλιζε καλή οδηγική συμπεριφορά. Αυτή η «συνταγή» ακουγόταν ιδανική για τη δημιουργία μίας πιο sport έκδοσης. Υπεύθυνη για αυτή ήταν η εταιρεία ενός ανθρώπου που είχε γεννηθεί στις 15 Νοεμβρίου του 1908 και επέλεξε για έμβλημα το αστρολογικό του ζώδιο.
Short Videos